Vlekjes

Er zijn nogal wat dieren met een vlekje. Bij insecten worden ze vaak vernoemd naar het aantal vlekken, dat ze hebben. Maar bij zoogdieren of vogels zijn het er meer en dienen ze als camouflage.

In deze blog aandacht voor de gevlekten uit het dierenrijk...en uit mijn foto archief.

Hiernaast is een Viervlekwielwebspin (Araneus quadratus) te zien.  Een lange naam voor een stoere spin. Op de foto heeft het vrouwtje net een vlinder ingewikkeld. Die was stomweg in het "wielweb" gevlogen. Beetje dom, maar zo gaat dat nu eenmaal in de natuur.

De volgende twee voorbeelden zijn wat gecompliceerd. Qua naamgeving dan. De St. Jansvlinder (Zygaena filipendulae) heeft zes rode vlekken. Maar alleen in het Nederlands wordt dit niet meer gebruikt.

Overigens heette deze vlinder voorheen nog wel de Zes-stippige St. Jansvlinder. In Engels heet deze gelukkig nog steeds de Six-spot Burnet en in het Duits het Sechsfleck-Widderchen.

Wat zeldzamer is de Vijf-vlek  St. Jansvlinder (Zygaena trifolii). Maar daar is de naamgeving verwarrend in andere talen: Six-spot Burnet in het Engels. So far, so good. Echter in het Duits: Sumpfhornklee-Widderchen.

Hieronder de enige foto uit mijn archief. Met inderdaad maar vijf vlekjes.

 

Twee vogels met zeer vele, en vooral nuttige, vlekken zijn de Grutto (Limosa limosa) en de Watersnip (Gallinago gallinago). De Latijnse namen zijn een typisch voorbeeld van originals".  Het woord herhalen dus. Daar heb ik al eens eerder een blog over geschreven. Denk aan de Buizerd: Buteo buteo. Of mijn favoriete zoogdier, de Eland: Alces alces.

Ik dwaal af. Een dier dat geen verdere introductie behoeft, maar wel vele vlekken heeft is het jachtluipaard. Deze zag ik ooit in Whipsnade Zoo, het buitenpark van London Zoo.

Tot slot van deze vlekkenparade, de Viervleklibel (Libellula quadrimaculata). In het Latijn is dit de juiste naam, maar ook in het Engels heet deze libel de Four-spotted Chaser. En dan kan het Duits natuurlijk niet achterblijven met
Vierfleck.

Gelukkig is e.e.a. dan, tot slot, goed geregeld. Qua naamgeving dan...

Koning, Keizer, Admiraal

Ik moest ineens aan het rijmpje van de reclame denken: koning, keizer, admiraal...p*** kennen ze allemaal. Een beetje flauw weliswaar, maar ik besefte dat er in de natuur vele dieren zijn die koning, keizer of admiraal heten. En ik heb voorbeelden in het archief.

Koningen

Het Winterkoninkje (Troglodytes troglodytes) mag dan klein zijn, maar het is wel degelijk een "koning". En dat, terwijl het 't kleinste vogeltje van Europa is. Staartje altijd parmantig omhoog met prachtige bruine veren op de rug.

Het bezige mannetje bouwt acht tot tien bolvormige nesten in zijn territorium. Zijn vrouwtje kiest het nest dat ze het meest geschikt vindt.



De echte koning voor mij is toch wel de zeer kleurige "Kingfisher". Oftwel de IJsvogel (Alcedo atthis). Het mannetje paait het vrouwtje door een visje aan te bieden. De staart zit dan in de eigen bek, zodat het vrouwtje het visje (eerst de kop) kan opeten. Als ze het accepteert, is de band beklonken.

Keizers

Ik heb in mijn archief twee keizers gevonden: de Keizersmantel vlinder (Argynnis paphia) en de Grote Keizerlibel (Anax imperator).

De keizersmantel was verdwenen uit Nederland, maar wordt de laatste tien jaar steeds meer gezien. Een mooie grote en oranje vlinder, die zeer herkenbaar is.

Deze zag ik in een tuin van een landgoed in Engeland. Inderdaad een keizerlijke verschijning.

Maar dan de Grote Keizerlibel. In deze keizerlijke kringen is het zo geregeld, dat hij rondvliegt en af en toe paart, en dat zij eitjes mag leggen. Om nieuwe prinsen en prinsessen te produceren waarschijnlijk. Kijk maar...

 Admiraals

Om admiraals te tonen ga ik terug naar de Engelse naam van twee vlinders: De Red Admiral en de White Admiral. De Atalanta (Vanessa atalanta) en de Kleine IJsvogelvlinder (Limenitis camilla). De "rode" zie je bijna altijd. Op struiken en vlinder-vriendelijke planten in de tuin. Of langs de weg. 

De "witte" zie je niet zo vaak. Deze staat dan ook op de rode lijst van dagvlinders. Dan maar een foto uit mijn archief. Ik zag deze ineens vóór mij landen op een blad. Nog nooit gezien en daarna ook niet opnieuw waargenomen.

Koning, keizer, admiraal...mooi zijn ze allemaal!

Beekjuffers

Vandaag een blog over beekjuffers. Echte modepopjes onder de libellen. Je hebt werkpaarden en sierpaarden. Deze "tutte(li)bellen" vallen onvoorwaardelijk onder de tweede categorie. Maar mooi zijn ze!

Er zijn twee soorten beekjuffers (Calopterygidae): de Weidebeekjuffer (Calopteryx splendens) en de Bosbeekjuffer (Calopteryx virgo). Beiden zijn uiteraard te vinden rond beken en kleine stroompjes. Als ze op een rietblad staan, worden de vleugels prachtig in de nek gelegd, waardoor de blauwe kleuren bijna stralen. Althans bij de mannetjes. De vrouwtjes zijn meer groen/bruin.

De twee soorten onderscheiden zich door de vleugels: Weidebeek een blauw/zwarte band aan het eind van de vleugel en Bosbeek volledig blauw.

[..] De habitat betreft vrijwel altijd stromend water, met een vrij hoge zuurstofverzadiging. De hoogste dichtheden worden bereikt op plaatsen met een afwisselend, natuurlijk verloop van de beek, waardoor snel en langzaam stromende delen aanwezig zijn. Het water moet ten minste voor een deel in de zon liggen. Een ruige, overhangende oevervegetatie is belangrijk als zitplaats voor imago's. Delen zonder deze vegetatie worden gemeden. In het water moeten voldoende drijvende of in het water hangende planten aanwezig zijn voor de ei-afzet [..] (bron: website De Vlinderstichting).

Het mannetje kan de vleugels prachtig uitspreiden. Als een trotse pauw bijna. En gelukkig blijven ze poseren voor de camera. Modepopjes dus...

Onlangs zag ik een kleine kolonie "Weidebeekjes", rustig vliegend en genietend van de zon, bij de brug over de Tongelreep in Aalst. Iets meer mannetjes dan vrouwtjes, maar er was een dame die even stilzat voor de camera.

Nu blijkt de andere soort, de Bosbeekjuffer, veel zeldzamer te zijn in Nederland. Sterker nog, hij staat op de rode lijst. Maar in mijn archief vond ik nog een foto van zowel het mannetje als van het vrouwtje. Los van elkaar genomen in Engeland. Hieronder zie je de foto's.

In het Engels heten deze libellen de Banded respectievelijk Beautiful Demoiselle. Een toepasselijke naam voor deze zeer elegante juffertjes.

De draad oppakken

Na bijna twee jaar begin ik weer eens aan deze blog. Het grote verschil is, dat ik vanaf nu Nederlands schrijf. Want in Nederland zullen de meeste van mijn foto's worden geschoten. Maar een terugblik op de foto's die ik de afgelopen maanden heb geschoten is nog wel even leuk.

Deze Oeverzwaluw (Riparia riparia) is een bewoner van het project, dat bij het  London Wetland Centre al sinds jaar en dag met succes wordt uitgevoerd. Een hele grote muur met pijpen dient als een welkome broedplek voor een hele kolonie. Dit shot is van een afstand genomen, door gewoon te fixeren op een gat en op hoop van zegen af te drukken, zodra er een zwaluw naar binnen vliegt.









En op het onderwerp "vogels als ouders": deze Kuifeend (Aythya fuligula) had een paar kleintjes om op te letten. Dus een slokje water af en toe is dan wel nodig.

Maar er waren ook nog wel mooie vlinders onderweg, de afgelopen maanden. Deze Atalanta (Vanessa atalanta) zag ik, zomaar op een tak. Maar het zachte groen levert een prachtige achtergrond op voor de felle kleuren.

En zo ben ik van plan om de komende tijd wat foto's te tonen, die ik de afgelopen periode (sinds augustus 2015) heb genomen.

Kijk ook gerust eens in het archief. Rechts op deze pagina is het overzicht te vinden.